Hodowla świerszczy karmowych

Kategoria: Gady Data dodania: maja 14, 2021

Świerszcze są najpopularniejszymi zwierzętami karmowymi używanymi przez terrarystów. Szybko się mnożą, mają stosunkowo niską cenę, a gdy się przestrzega kilku zasad, to łatwo się je utrzymuje. Dzięki swojej ruchliwości, większość zwierzaków jest zainteresowana pogonią za zdobyczą.

Najczęściej hodowane gatunki to:

Świerszcz kubański Gryllus assimilis – rozprzestrzeniony w Ameryce Środkowej (Karaiby), Południowej (Brazylia), Północnej (Meksyk i południowe stany USA). Osiąga wielkość 2-3 cm. Posiada jasnobrązowe ubarwienie z brązowo – czerwonawymi plamami na głowie i kilkoma poprzecznymi paskami. Składa do około 250 jajek. Jest bardziej cichy od innych świerszczy, a także najmniej skoczny. Za to jeśli chodzi o kanibalizm, możemy go postawić na 3 miejscu (3/4) wśród najczęściej hodowanych gatunków.

Świerszcz bananowy Grylloides sigillatus – drugi, najpopularniejszy świerszcz karmowy. Osiąga wielkość 1,8-2 cm. Posiada jasnobrązowe, bądź kremowe ubarwienie z paskowanym wzorkiem. Dość charakterystyczną cechą są bardzo długie czułki, nawet dwa razy dłuższe od samego ciała owada, a także bardzo długie cerci i pokładełko. Występuje u nich wyraźny dymorfizm płciowy, samce mają krótkie skrzydła, a samice nie mają ich wcale. Kanibalizm na poziomie 4 – rzadko do niego dochodzi. Bardzo płodny i odporny gatunek – samice potrafią złożyć nawet do 1000 jajek. Ma najmniej chityny i jest najbardziej skoczny z pośród omawianych gatunków. Najbardziej polecany do skarmiania zwierząt.

Świerszcz śródziemnomorski Gryllus bimaculatus – występuje na obszarach śródziemnomorskich, w Afryce i Azji. Dorasta do 35 mm długości. Samce są czarne, a samiczki najczęściej rudobrązowe. Na skrzydłach mają dwie jaśniejsze plamy. Kanibalizm na poziomie 1 – zjadają się dość często. Nie są tak głośne jak bananowe świerszcze. Posiadają twardą chitynę, dlatego też nie są polecane dla gadów i skorpionów. Można podawać je ptasznikom.

Świerszcz domowy Acheta domesticus – rozprzestrzeniony w północnej Afryce, spotykany także w Europie. Osiąga wielkość 15-25 mm. Posiada długie czułki, ciemne pasy poprzeplatane z jasnymi na głowie, silne żuwaczki. Dobrze wykształcone uda pozwalają na wykonywanie dalekich skoków. Kanibalizm na poziomie 3. Samica składa około 200-300 jajeczek. Nie jest polecany dla delikatnych, mało ruchliwych stworzeń ze względu na silny aparat gryzący.

Hodowla i utrzymywanie

Jest kilka sposobów na hodowanie świerszczy. Pierwszy z nich dotyczy jedynie przetrzymywania tych owadów przez kilka, kilkanaście dni do późniejszego skarmienia. Przeznaczamy do tego celu plastikowe pudełko bądź szklane terrarium. Robimy w nim wentylację w postaci blaszki o drobnych oczkach przyklejonej do wyciętej w pokrywce dziurze. Ważne żeby pudełko nie było za małe, gdyż wtedy utrudnione jest utrzymywanie czystości, odpowiedniej wilgotności i wentylacji. Dodatkowo, gdy świerszcze będą miały za małą powierzchnię życiową, zaczną się nawzajem eliminować i zjadać. Dla 10-20 świerszczy wystarczy 5l pojemnik. Dla 30-60 świerszczy – 15l pojemnik, dla 100-200 świerszczy – 50l pojemnik itp. Do utrzymywania małej ilości świerszczy, nie potrzebujemy dawać żadnego podłoża, a jedynie wytłaczanki po jajkach, które zwiększają powierzchnię życiową owadów. Dla większej ilości, warto dać podłoże – trociny, pellet drewniany lub podłoże kukurydziane. Wchłoną one nadmiar wilgoci z pudełka i ograniczą powstawanie nieprzyjemnych zapachów. Jako źródło wody podajemy kawałek jabłka, cukinii, papryki czy też marchewki, która najwolniej się psuje. Należy pamiętać, że źródło wody wymieniamy codziennie. Do jedzenia możemy sypnąć troszkę płatków owsianych i pokarmu płatkowanego wysokobiałkowego dla ryb w celu ograniczenia kanibalizmu spowodowanego deficytem białka. Pamiętajmy, żeby codziennie sprzątać owadom. Należy wyciągać martwe osobniki, usuwać spleśniałe jedzenie. Nie można dopuszczać do skraplania się wody na ściankach pojemnika, gdyż to prosta droga do pleśni i zmasowanego ataku roztoczy.

Kolejny sposób dotyczący już rozmnożenia świerszczy, polega na wysypaniu w większym pojemniku (około 50 l i wzwyż) 2-3 cm mieszanki piasku, ziemi lub włókna kokosowego zmielonego. Podłoże dokładnie mieszamy, następnie zwilżamy i utrzymujemy stale wilgotne. Do jednej miseczki dajemy świeże jedzenie, codziennie wymieniane. Do drugiej dajemy suche pożywienie w postaci płatków owsianych, płatków dla rybek. Wpuszczamy kilkanaście świerszczy w przewadze samic. Po napełnieniu się jajami, zostaną zapłodnione przez samce. Następnie będą szukać dogodnego miejsca do złożenia jaj. Po dwóch tygodniach wylęgają się młode. Nie polecam tej metody, gdyż trudno w niej o utrzymanie czystości, podłoże może z tego powodu szybko zapleśnieć. Jej plusem jest fakt, że owady spełniają swoją potrzebę kopania w podłożu na całej powierzchni dna.

Ostatni sposób, przeze mnie wypróbowany i sprawdzony ma dwa warianty. Pierwszy to umieszczenie świerszczy bez podłoża jedynie z wytłaczankami, miseczką na jedzenie mokre, suche, miseczką z hydrożelem oraz pojemnikiem wyłożonym ziemią czy też zmielonym włóknem kokosowym o grubości 2-3 cm. Drugi wariant wygląda tak samo z tą różnicą, że wysypujemy podłoże ( trociny, żwirek kukurydziany około 1-2 cm). Do momentu wyklucia się świerszczy, w pierwszym wariancie bez podłoża, łatwiej się sprząta. Po prostu łapiemy świerszcze co tydzień – wysypujemy nieczystości, wkładamy świeże wytłaczanki. W drugim wariancie co 2 tygodnie sprzątamy. Łapanie świerszczy jest utrudnione, zwłaszcza gdy się wyklują młode. Dlatego stosuję metodę kombinowaną. Przez pierwsze 2-3 tygodnie, świerszcze są utrzymywane wariantem drugim. Następnie przekładam pojemnik z ziemią i jajkami do świeżego pudełka bez podłoża z wytłaczankami. Sprzątam grupce świerszczy do rozmnażania i wkładam nowy pojemnik z ziemią. Gdy z pudełka z jajkami zaczną się wylęgać młode, wstawiam miseczki z hydrożelem i pokarmem. Trzeba pamiętać o częstym sprzątaniu, aby nie zalęgły się roztocza.

- Jeśli nie mamy hydrożelu, można dawać same warzywa, które codziennie wymieniamy.
- Pojemnik z ziemią utrzymujemy stale w wilgoci.
- Żeby zapobiec wyjadaniu jaj, kładziemy drobną siateczkę do pojemnika.
- Świerszcze bananowe najlepiej nadają się do rozmnożenia, jeśli potrzebujemy wylęgu. Wykluwa się przeważnie dużo młodych, nawet do 1000 sztuk (w zależności jak długo trzymaliśmy pojemnik u dorosłych świerszczy oraz ile tam złożyły jaj). Nie mają również tendencji do kanibalizmu, więc możemy utrzymywać dorosłe sztuki z młodymi.
- Świerszcze śródziemnomorskie wydzielają niemiły zapach. Są za to bardziej odporne od innych na niesprzyjające warunki.
- Do krótkiego przetrzymywania świerszczy wystarczy temperatura pokojowa oraz 40 % wilgotności.
- Do rozmnażania świerszczy oraz dla wylęgu, potrzebujemy wyższych temperatur około 27-28 stopni i wyższej wilgotności dla młodych. Możemy zastosować matę grzewczą, kabel lub po prostu żarówkę grzewczą.
- Wylęg karmimy większą ilością białkowego pokarmu ( płatki dla rybek, sproszkowana karma dla psa), aby ograniczyć wzajemne zjadanie się ( bananowe zjadają się jedynie sporadycznie)

Słowniczek:
cerci – przysadki odwłokowe (dwa podłużne elementy wystające z odwłoka)
aparat gryzący – żuwaczki (mordka świerszcza)
pokładełko – długi, pojedynczy element wystający z odwłoka u dorosłej samicy świerszcza, służący do składania jajeczek w podłożu
hydrożel – biały proszek, który po rozmieszaniu z wodą ( miękką, przefiltrowaną) tworzy przezroczystą strukturę o charakterze galaretki Można kupić również gotowy hydrożel w sklepach zoologicznych.

Bibliografia:
www.zooteam.pl
http://arachnea.org/serwis/content/492-swierszcze/
www.swiatmakrotcom.wordpress.com

Box do przetrzymywania świerszczy dostępny pod linkiem -->  KLIK  

Komentarze

Zostaw komentarz